ณ บริเวณท้องทุ่งนาอันเวิ้งว้างกว้างใหญ่ไพศาล มีหมู่บ้านเรียงรายอยู่ริมทุ่ง หลายร้อยหลังคาเรือน ในพิ้นที่เขตตำบลบางงา อำเภอท่าวุ้ง จังหวัดลพบุรี หมู่ที่ ๑๒ ห่างจากตัวอำเภอท่าวุ้งประมาณ ๘ กิโลเมตร ประชาชนทั่วๆ ไปทั้งใกล้และไกลในย่านนั้น เรียกขานหมู่บ้านนั้นว่า "หมู่บ้านหนองมน" เพราะมีวัดหนองมน อันเป็นพระอารามสำคัญอารามหนึ่งในบริเวณหมู่บ้านนั้น ประวัติความเป็นมาของพระกรุวัดหนองมน ให้ฟังว่ามีหลวงตาองค์หนึ่งของวัดหนองมนชื่อว่าหลวงตาแขก เป็นผู้นำพระนี้มาจากจังหวัดพิจิตร นำมาครั้งละมากๆ รวมหลายครั้งจนกระทั่งหลายบาตรพระโดยล่องเรือมาตามแม่น้ำเจ้าพระยา ถึงเมืองสิงห์บุรี มีแม่น้ำลพบุรีผ่านมายังตำบลบางงา และมีลำคลองผ่านจากบางงาไปยังวัดหนองมนอีกต่อหนึ่ง สมัยก่อนยังไม่มีถนนสายลพบุรี-สิงห์บุรี ดังเช่นปัจจุบัน ระยะทางไม่เกิน ๘ กิโลเมตร ถ้ามากกว่านี้จะเอามาลำบาก หลวงตาแขกนำมาหลายครั้ง หลายหน และได้นำพระที่ว่านี้ไปไว้บนธรรมาสน์ อาสนสงฆ์ โดยไม่มีใครสนใจเลย เพราะสมัยก่อนนั้นการลักขโมยยังไม่มีมากเหมือนปัจจุบัน เมื่อหลวงตาแขกมรณภาพลง พระอาจารย์ทองศรี พร้อมด้วยมรรคนายกวัด ก็ได้สร้างอนุสาวรีย์เพื่อบรรจุอัฐิตาคุ้มผู้ซึ่งเป็นผู้ค้ำชูวัดหนองมนเสมอมาเป็นนิจสิน การบรรจุก็ได้บรรจุอัฐิและพระรอดดังกล่าวเจ้าไว้ในพระเจดีย์รอบๆ พระอุโบสถหลังเก่าด้วยพระรอดหนองมนจึงอยู่ในที่หลายแห่ง เช่น อยู่ในที่ใบเสมาอุโบสถ พระเจดีย์หน้าอุโบสถ และอนุสาวรีย์หลังพระอุโบสถคนที่สร้างอนุสาวรีย์เขาใช้ตะแกรงช้อนปลาครอบลงบนอนุสาวรีย์ทำการโบกปูนปิดไว้จนมิดชิด พระที่บรรจุในครั้งนั้น มีพระรอดหนองมนมีพุทธลักษณะ หลายพิมพ์ทรง รวมกับพระพุทธรูปทองคำองค์เล็กๆ และมีพระหลายชนิดรวมอยู่ด้วย อาทิเช่น พระปิดตาเนื้อทองแดง ๒ องค์ นอกนั้นเป็นพระรอดใหญ่ พิมพ์กลาง พิมพ์เล็ก, พระหลวงพ่อโตเนื้อตะกั่วสนิมแดง พิมพ์สมาธิขนาดเล็กและขนาดให่, พระพิมพ์พิจิตรเม็ดน้อยหน่าเนื้อตะกั่วสนิมแดง, พระเนื้อดินเผาเหมือนพระคงลำพูนสีดำ มีสนิมกรุและฝ่ากรุขาวนวลกว่าพระกรุวัดสุวรรณ อ่างทองพระกรุหนองมนที่ไม่มีคนสนใจนี่แหละ เริ่มดังขึ้นมาเหมือนฟ้าจะแตก เหมือนโลก ทั้งโลกจะพังก็เพราะทหารพลร่ม ค่ายเอราวัณ ลพบุรี ได้ทำการโดดร่มลงจากเครื่องบิน อาราธนาใช้พระรอดติดตัวไปร่วมโดดครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ได้รับอันตรายเลย ทั้งๆ ที่ควรจะได้รับอันตรายจากผู้ที่มีพระรอดหลายครั้งหลายหนนี้ เป็นปาฏิหาริย์เหลือเชื่อ เกิดแล้ว เกิดอีก จนกระทั่งเหล่าทหารหาญของพลร่ม ค่ายเอราวัณกล่าวขวัญถึง บรรดานักนิยมสะสมพระลพบุรี เริ่มสนใจขึ้นเป็นลำดับข่าวลือครั้งแรกเลยนั้น ทหารพลร่มคนหนึ่ง ใช้พระรอดหนองมนคล้องคอองค์เดียว คือ จ.ส.อ.สุวรรณ อ้นองอาจ (ครูฝึก) ได้ทำการกระโดดนำ ให้นักเรียนโดดตาม เป็นคนแรก ร่มนั้นเกิดเอ๊กซิเด็นท์ไม่กาง ร่างของจ่าสุวรรณ ลอยละลิ่วปลิวลงมาสู่พื้นดินด้วยความเสียวสยอง พื้นที่นั้นคือป่าไม้รวกบนยอดเขาเอราวัณนั่นเอง ร่างกายของจ่าสุวรรณหล่นลงมากลางป่าไม่ไผ่-ไม้รวก ร่มค้างเติ่งติดยอดไผ่ ส่วนตัวจ่าสุวรรณกระแทกกับภูเขาจนกระทั่งขาหัก เจ้าหน้าที่ควบคุมการกระโดดร่มเห็นเหตุการณ์นั้นร้องอุทานออกมา "รอดได้อย่างไง เนี่ย!?" องค์สภาพสวย คราบกรุสนิมแดงเรื่อๆๆ น่าสะสมเป็นอย่างมาก